Adolf Kessel urodził się we Wrocławiu 8 marca 1824 r. Jego ojciec był sądowym kasjerem. Po przeprowadzce rodziny do Lądka-Zdroju, Adolf Kessel spędził tam dzieciństwo i po raz pierwszy zetknął się z problemem biedy dzieci tkaczy w szkole podstawowej. Po krótkim zatrudnieniu w służbie sądowej podjął następnie pracę w prywatnej służbie hrabiego Henckela von Donnersmark (najprawdopodobniej chodzi o Guido Henckel von Donnersmarcka, właściciela nieistniejącego już pałacu w Świerklańcu). W latach 1870-1871 Adolf Kessel brał udział w wojnie francusko-pruskiej, służąc u boku swojego pracodawcy.

Po wojnie był współzałożycielem Towarzystwa Akcyjnego Budowy Lokomotyw (Aktiengesellschaft für Lokomotivbau) w Berlinie, którego w późniejszych latach został dyrektorem generalnym. Firma istniała w latach 1872-1929 i zajmowała się początkowo co ciekawe produkowaniem maszyn do lodów, walców parowych czy też maszyn do cukrowni. Wszystko to z powodu kryzysu gospodarczego, tzw. paniki roku 1873. Pierwsza lokomotywa opuściła fabrykę dopiero w 1874 roku. W sumie przez wszystkie lata funkcjonowania z fabryki wyjechało około 4600 lokomotyw.

Sam Adolf Kessel po przejściu na emeryturę najpierw zamieszkał w Lądku-Zdroju, a następnie przeniósł się do Jeleniej Góry, gdzie zmarł jako kawaler 2 lipca 1902 r.  Zgodnie z ostatnią wolą, sporządzoną w dniach 11-15 grudnia 1896 r., niemal cały swój majątek w wysokości 3.526.400 marek w złocie zapisał miastu Świdnica. Pomniejsze kwoty przeznaczył też na inne cele, m.in. 70 000 marek przeznaczył na parafię ewangelicką w Lądku-Zdroju. Z pieniędzy tych ufundowano cmentarz protestancki oraz kaplicę pogrzebową z ołtarzem, organami i dzwonami. W 1905 r. jego zwłoki spoczęły w wybudowanej już kaplicy na cmentarzu ewangelickim w Lądku-Zdroju. Cmentarz ewangelicki znajdował się w górnej części obecnego cmentarza parafialnego. Do lat 70-tych, za kamiennym krucyfiksem stał mur oddzielający cmentarz katolicki od protestanckiego. Obecna zaś kaplica pogrzebowa to kaplica wzniesiona z fundacji Adolfa Kessela, który spoczywa w jej podziemiach.

Z pieniędzy przekazanych miastu Świdnica, wedle testamentowych zaleceń Kessela utworzono fundację, która wspierała rodziny ubogich tkaczy śląskich z rejonu Jeleniej Góry, Wałbrzycha, Kłodzka, Nowej Rudy, Bystrzycy Kłodzkiej oraz Kamiennej Góry, niezależnie od płci i wyznania. To co mogło pchnąć Kessela do takiego zadysponowania swoim olbrzymim majątkiem to osobiste doświadczenia. Najprawdopodobniej był świadkiem zbrojnego buntu w 1844 roku tkaczy z Bielawy i Pieszyc na Dolnym Śląsku, domagających się podniesienia płac oraz poprawy warunków bytowych. W latach 1905–1907 powstało w Świdnicy sześć budynków “Kesselstift” zbudowanych na powierzchni około 7 hektarów: dom szkolny, dom urzędnika, dom dla 180 chłopców, dom dla 120 dziewcząt, budynek gospodarczy oraz sala gimnastyczna. Koszty budowy wyniosły w sumie ponad 760 000 marek.
Po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną (8 maja 1945 r.) całe “Kesselstift” stało się obszarem zamkniętym. Obecnie w budynkach dawnego “Kesselstift” mieści się m.in. szkoła podstawowa, plebania i kościół św. Andrzeja Boboli czy prywatne mieszkania.

Zagadką pozostaje co stało się z wyposażeniem kaplicy grobowej Adolfa Kessela w Lądku-Zdroju. Na zdjęciu z początku lat 70-tych wnętrze jest już puste. Ścianę zdobi jedynie figura ukrzyżowanego Chrystusa. Wedle dwóch wersji jest on albo dziełem jednego z pacjentów szpitala psychiatrycznego w Stroniu-Śląskim, albo został do Lądka-Zdroju przywieziony z kościoła w Orłowcu. Być może stanowił on jednak pierwotne wyposażenie kaplicy.

Źródło informacji: Horst Adler, Erinnerung an einen Menschenfreund: Das Schweidnitzer Kesselstift
Zdjęcia archiwalne: Jörg Marx, Grafschafter Kirchen in heutiger Zeit, 1978